เหยียบขรี้ที่อินเดีย: เที่ยวอินเดีย ต้องไปให้ถึง

อินเดียนับเป็นประเทศที่เคทยกให้สิบกะโหลก ทั้งในเรื่องความสวยของภูเขา ธรรมชาติ ป่า แม่น้ำ ทะเลสาบ ผู้คนหลายชนเผ่า (ถ้าขึ้นเหนือไปหน่อย) เป็นดินแดนที่เหมาะแก่การกลับไปซ้ำ ๆ

ขนาดเคทเป็นคนไม่ชอบไปที่ไหนเดิม ๆ ยังกลับไปอินเดียแล้ว 3 รอบเลยค่ะ

ซึ่งทุกรอบที่ไป คือมีจุดหมายปลายทางเป็นการเทรคกิ้งที่อินเดียตอนเหนือทั้งหมด ไปลาดักห์ในแคว้นแจมมูและแคชเมียร์มา 2 ครั้ง คือไปทั้งฤดูหนาว และฤดูร้อน ครั้งที่ 3 ไปแคว้นอุตตราขัณฑ์มาอย่างที่เพื่อน ๆ ที่ติดตามอยู่คงได้อ่านผ่านตากันมาบ้างแล้ว

จุดที่น่าสนใจ นอกจากจุดหมายปลายทางแล้ว เคทว่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นระหว่างทางของอินเดียนี่โคตรมันส์เลย

ยิ่งไปคนเดียว ยิ่งมันส์ค่ะ

และนี่คือเรื่องราวบางส่วน ที่คิดว่า ถ้าไปอินเดียแล้ว อย่าลืมทำเรื่องเหล่านี้ หรือลิ้มลองประสบการณ์เหล่านี้กันดูนะ

อ่านเรื่องราวเพิ่มเติมตอนไปอินเดียได้ที่: เรื่องราวการผจญภัยในอินเดีย

[booking_product_helper shortname=”delhi india”]

นั่งรถทัวร์ข้ามเมือง

เป็นที่ขึ้นชื่อในโลกอินเตอร์เน็ตกันมากเรื่องความ (ไม่) ปลอดภัย และข่าวการข่มขืนอะไรต่าง ๆ นานา ยิ่งเป็นผู้หญิงไปคนเดียวแล้วยิ่งดูน่ากลัว ใน Trip Advisor มีคนเขียนเตือนไว้แบบนี้นะ

ปรากฏว่า มันไม่มีอะไรเลยนะ

ถ้าใครนั่งรถทัวร์ สายใต้ หรือขนส่งหมอชิตบ่อย ๆ แล้วละก็ อารมณ์แบบเดียวกันเลยค่ะ สถานีก็คล้าย ๆ กัน ราวกับอยู่หมอชิตเลยล่ะ

แล้วผู้คนส่วนใหญ่ก็เป็นชาวบ้านบ้าง เป็นคนวัยหนุ่มสาวที่มาทำงานในเมืองแล้วเดินทางกลับบ้านบ้าง ส่วนใหญ่เขาจะไม่ค่อยมายุ่งกับเรา นอกจากบางคนที่ดูท่าทีเหมือนมาคุยด้วยตอนอยู่บนรถ ถ้าท่าทีไม่ดี ก็โบกไม้โบกมือกันไป แนะนำว่าให้ระวังทรัพย์สินมีค่าค่ะ พกไว้ติดตัว ก็เหมือน ๆ กับที่ไทยนั่นล่ะ

ตอนนั่งรถทัวร์ขากลับนี่พีคมาก คือรถทัวร์ข้ามเมืองจากฮาริดวาร์ มานิวเดลี ชาวบ้านก็จะกระเตงลูกเล็กเด็กแดงมาขึ้นรถ บางทีร้องไห้จ้า ตอนลงรถพอเขาเปิดไฟ สังเกตว่าพื้นรถมีอุจจาระเด็กอยู่บนพื้นด้วย

ถ้าดูผิวเผินอาจมองว่าสกปรกใช่ไหมคะ

แต่ถ้ามองลึกกว่านั้นด้วยความเข้าใจ คือสภาพความเป็นอยู่เขายากจนมากนะ เรียกว่า The Diaper’s Gap ก็ว่าได้ เพราะคนที่ยากจนก็จะไม่มีเงินเพียงพอที่จะซื้อผ้าอ้อมสำเร็จรูปให้เด็กนุ่ง พอ ๆ กับที่มีข้อมูลว่า ผู้หญิงอินเดียยังเข้าไม่ถึง ผ้าอนามัยอีกเป็นจำนวนมากด้วยสาเหตุเดียวกัน (อันหลังนี้เรียกว่า ‘Period Poverty’)

เหยียบขรี้ที่อินเดีย

ขมคอ แทบไม่อยากเล่า ฮะ ๆ

คือเรื่องมีอยู่ว่า ตอนที่เคทไปถึงนิวเดลีครั้งที่ 3 ก็นั่งรถแท็กซี่ออกจากสนามบินมาหาที่พักในเมือง ตอนลงจากแท็กซี่ มองไปรอบ ๆ ก็เป็นย่านที่ไม่ได้เจริญเท่าไหร่นัก แม้จะอยู่ในนิวเดลี ถนนเต็มไปด้วยฝุ่น ทราย ขอทานประปราย ฯลฯ ซึ่งพอเข้าไปในโฮสเทลที่จองไว้ บรรยากาศต่างกันราวกับอยู่คนละโลก

ตอนอยู่ในโฮสเทล ก็ถอดรองเท้าแล้วพักผ่อน จัดแจงข้าวของออกจากเป้ตามปกติ เตียงเป็นเตียงสองชั้น เคทนอนชั้นล่าง รองเท้าที่ใส่เดินก็คือรองเท้าบู้ทเทรคกิ้งนี่เอง ถอดรองเท้าก็วางไว้ข้างเตียง เสร็จแล้วก็ได้กลิ่นตุ ๆ แต่ไม่คิดว่าจะมาจากรองเท้า ก็มองไปรอบ ๆ ห้อง รวมทั้งผ้าปูที่นอนบนเตียงของตัวเองว่า กลิ่นนั้นมาจากที่ไหน ตอนนั้นกลิ่นตุ ๆ ยังอ่อน ๆ เหมือนกลิ่นอ้วกเด็กในแว้บแรกที่แตะจมูก มองหาต้นตอของกลิ่นเท่าไหร่ก็ไม่เจอ

วันที่สอง เช็คเอ้าท์เพื่อออกไปสถานีรถทัวร์ สังเกตว่ากลิ่นมันตามมาแฮะ ตอนนั่งอยู่ในแท็กซี่เลยก้มลงดูพื้นรองเท้า ปรากฏว่า

“ขรี้ เหยียบขรี้มาจริง ๆ ด้วย ไปเหยียบมาตอนไหนเนี่ยยยย”

แถมเป็นขรี้คนด้วยนะ (แน่นอน เพราะอินเดียจะมีอุนจิของคน อาจพบได้ทั่วไปแม้อยู่ในเมือง) จากกลิ่นเดาว่าน่าจะเป็นของเด็กเล็กค่ะ (เดาไปนั่น) แต่เนื่องจากใส่รองเท้าเดินไปเดินมาอยู่ร่วมสองวันแล้ว สภาพเลยถูกกลบด้วยทราย เพิ่ม texture เข้าไปให้กลิ่นทุเลาลง ฮะ ๆ

ทีนี้ก็ไม่รู้จะล้างออกที่ไหน เพราะออกจากโฮสเทลมาแล้ว จะพกติดตัวขึ้นรถทัวร์ไปเลยก็เกรงใจคนรอบข้าง เลยเข้าไปทำความสะอาดกับทิชชู่เปียกในห้องน้ำสาธารณะที่สถานีขนส่งมวลชนระหว่างรอรถทัวร์ข้ามเมือง

ลองนึกภาพตอนที่ต้องหยิบทิชชู่เปียกออกมาเช็ดพื้นรองเท้าเทรคกิ้งออกทีละนิด ๆ ดูนะ

ไม่อยากจะคิดถึงเลย -_-

นั่งขดตัวอยู่ในความหนาว รอรถในสถานีรถไฟอินเดีย

ตอนนั้นตีสี่ เคทลงจากรถทัวร์ เดินมานั่งรอรถในสถานีรถไฟเมืองฮาริดวาร์ (Haridwar) เพราะ Trek Provider จะจัดรถมารับที่นั่น (ยอมรับว่าพอย้อนมองกลับไปยังงงอยู่เหมือนกันว่าตัวเองเดินไปถูกได้ยังไง ราวกับว่าเคยไปมาแล้วหลายครั้ง ฮะๆๆ)

เป็นช่วงเวลาที่ได้สัมผัสชีวิต Homeless เพราะเราจะได้นั่ง (หรือนอน) บริเวณสถานีรถไฟ ซึ่งที่อินเดียนี่นับเป็นที่นอนยอดฮิตของ ‘คนไร้บ้าน’ จริง ๆ นะ คือในหน้าหนาว ทุกคนจะใส่เครื่องนุ่มห่มแบบกันหนาวนอนกันพรึ่บในสถานีรถไฟ ยิ่งบรรยากาศตอนตีสามตีสี่นี่เป็นอะไรที่หนาวมาก เหมือนทุกคนจะพร้อมใจกันอยู่นิ่ง ๆ ขยับตัวให้น้อยที่สุด บางทีก็เดาไม่ออกเลยว่าคนที่นอนบนเก้าอี้ยาวใกล้ ๆ เรานี่เป็นนักเดินทางหรือคนไร้บ้านกันแน่

ถ้ากวาดตามองไปรอบ ๆ จะพบว่ามีสีสันมาก ลองนึกภาพดู

นักบวชเปลือยท่อนบน ผมเผ้าสีขาวดอกเลายาวรุงรังมัดบางปอยผมไว้ตรงกลางศีรษะ กำลังนั่งพร่ำบทสวดมนต์อยู่ (ด้วยเสียงอันดังในบางช่วง และแผ่วเบาในบางช่วงจนยากที่จะคาดเดาว่าเขาจะส่งเสียงดังขึ้นมาอีกเมื่อไหร่) ..

น้องหมาหลายตัวนอนขดอยู่ที่พื้น บ้างก็เข้ามาซุกอิงแนบไออุ่นของคนไร้บ้านที่นอนอยู่ตรงพื้น ..

บางคนกำลังลากกระดาษลังใหญ่ ๆ มาปูทำที่นอนให้ตัวเอง ..

บางคนเอาเก้าอี้นอนมาจากไหนก็ไม่รู้ ..

บางคนห่มผ้าแบบคุมโปง มองไม่ออกว่าเป็นใคร คนสูงวัยหรือหนุ่มสาว ..

ในขณะที่ผู้หญิงสูงวัยสองคนถกส่าหรีเดินเข้าห้องน้ำซึ่งเป็นห้องน้ำรวมของสถานี ฯลฯ

อ้อ..

อย่าลืมลองเข้าห้องน้ำในสถานีรถไฟด้วยล่ะ -_-

แวะพาพี่แท็กซี่ไปเลี้ยงข้าว

แท็กซี่ที่มาขับรถ พาเราไป One Day Tour นี่ พอได้พูดคุยกับเขาแล้ว พบว่าเขามาจากครอบครัวที่ค่อนข้างยากจนมาก อย่างคนที่เคทเจอที่เดลี จำชื่อเขาไม่ได้ เขาเล่าให้ฟังว่า พ่อเขาเป็นมะเร็ง เขาเลยต้องออกจากโรงเรียนมาตั้งแต่ตอนนั้นเพื่อมาทำงานหาเลี้ยงครอบครัวแทนพ่อ

พี่แท็กซี่คนนี้เป็นไกด์ที่โคตรเรียลเลย คือเห็นอะไรพูดออกมาหมด พาขับรถผ่านตึกแถวแห่งหนึ่ง สภาพโทรม ๆ ก็ชี้ชวนให้เคทดู บอกว่าเป็นที่ ๆ ‘ผู้หญิงอย่างว่าอยู่กัน’ เขาหมายถึง ผู้หญิงที่ทำอาชีพค้าบริการ

พอขับผ่าน สลัม ก็ชี้ให้เคทดูสลัมอีก

เคทก็นึกขำในใจว่า เอ้อ พี่นี่ไม่ห่วงภาพลักษณ์ของเมืองนิวเดลีเลยอ่ะ โคตรจริงใจเลย มีอะไรบอกหมด ไกด์คนอื่นเขาจะชี้ให้ดูแต่ของสวย ๆ งาม ๆ แต่พี่นี่มาแบบแหวกแนว

แถมยังถามเคทด้วยว่า ผู้หญิงในประเทศของเคทเนี่ย เขาแต่งตัวใส่ส่าหรีเหมือนคนที่อินเดียไหม ?!

คือมันจะเป็นบทสนทนาที่บางทีเราก็คาดไม่ถึงเหมือนกันนะ การได้คุยกับคนขับรถที่ไม่ได้เป็นไกด์อาชีพ เลยเป็นการเปิดโลกดีเหมือนกัน

สักพักพี่เขาก็โชว์รูปครอบครัว เมีย และลูกที่เพิ่งคลอดให้ดู!

ตบท้าย ด้วยการบอกว่า โรงแรมที่เคทจองมาน่ะ มันเป็นโรงแรมจิ้งหรีดนะเฟ้ย! (ซึ่งเคทก็นึกสงสัยอยู่แล้วเชียวตอนเห็นสภาพที่พักครั้งแรก ขอบคุณพี่แท็กซี่ที่ช่วยคอนเฟิร์มนะ!)

อ่านเรื่องราวของโรงแรมจิ้งหรีดได้ใน: เรื่องพัง ๆ ตอนไปอินเดีย

พอจบ One Day Trip เลยพาพี่เขาไปเลี้ยงข้าวก่อนแวะไปส่งเคทที่ที่พัก บอกเขาว่า “พี่ชอบร้านไหน อยากกินอะไร ร้านไหนที่คนท้องถิ่นชอบ พี่พาไปร้านนั้นเลย” เขาก็ดีใจใหญ่ สงสัยไม่ได้กินอะไรมาทั้งวัน แถมร้านที่เขาพาไปก็อร่อยจริง ๆ ด้วยแฮะ เป็นร้านแบบคนท้องถิ่นมาต่อแถวกันยาวเหยียด ก็จัดมาเลยชุดใหญ่ไฟกระพริบ อารมณ์ประมาณไก่ในน้ำแกง แต่แซ่บมาก ทานกับโรตี (จำชื่อร้านไม่ได้) อร่อยดีค่ะ ใครที่ไปอินเดีย

แนะนำให้คุยกับพี่แท็กซี่หรือไกด์เยอะ ๆ และอย่าลืมชวนเขาไปเลี้ยงข้าวเป็นน้ำใจเล็ก ๆ น้อย ๆ นะคะ แถมเราอาจได้ลิ้มรสร้านที่คนท้องถิ่นเขาชอบทานกันจริง ๆ ด้วยนะ

[booking_product_helper shortname=”inspire search box- india”]

………………………….

ฝากเพื่อนๆ ติดตามเรื่องเล่าจากการเดินทาง+ทริปแบบมันส์ๆ ได้ที่ 🥰🐯
Facebook: https://web.facebook.com/katewandermore
IG : https://www.instagram.com/kate_wandermore/
Twitter: https://twitter.com/kate_wandermore